Nettiler Şiiri - Abbas Paksoy

Bir kez, öpmeye kıyamadığım.
De hele, nettiler sana böyle.
Bakışlarına, doyamadığım.
De hele, nettiler sana böyle.

Daha bala idin, ceylan idin,
Bana, seni sevmiyorum dedin.
Bu hale düşmeyi, sen istedin.
De hele, nettiler sana böyle.

İpek gibi, narin saçlarını,
Hilal gibi, duran kaşlarını,
Kirpiğinin, kıvrık uçlarını,
De hele, nettiler sana böyle.

Paksoy’umu, anladın mı? şimdi.
Altın değerin, bir pula indi.
Boş hırsın, kendi kendini yendi.
De hele, nettiler sana böyle.