Kaygıların sıkıştırdığı bir köşe başında,
ümitsizliğin katili oluyorum bir gece yarısı.
Kan değil gül damlıyor ellerimden,
dizelerden çıkıp neşvü neva buluyor minik bir umut.
Sevdasını kalbinin yedi kat dibine gömen aşıktan değil,
kaleminin ucuna sızdıran aşıktan alıyor can suyunu.
Olduğum ile olmaya çalıştığım arasında yorgun bir savaşçıyım,
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta