Nester ve gül Şiiri - Vahit Kemal Kısa

Neşter değdi güle...
Acıdı içim...
Mavi gözlü bir doktor
Ayırdımı seni dikeninden?
İnledimi seninle müekkel melekleri?

Bahçevan dedi yaralı gül...
Beratı mücevherin kırıldı ne mühim yeri
Arşa yükseldi nöbetim...
Naçar olmadım hiç bu kadar oğul...
Oğullar yazardı babalarına
Canlar...Nazımlar...
Babalar böyle yazar oğullarına...
Kalem olur kanları
Kağıt olur ciğer odaları...

Neşter değdi güle....
Mavi gözlü bir doktor ayırdı seni dikenlerinden....
Aç kurt sürüsü gibi
Üşüştü üzerime beşer....
Ruhi mücerredim evladım...
Doksan günü geçirdin
Cam mahpusunda...
Suçun erken gelmekmiş
Düya denen temaşaya...

Nerden bilir minik yüreğin...
Çeliğin soğuk tınısını...
Değdiği yeri nasıl yarar o bıçak...
Olmasaydı o bakışın
Hani öyle derinden
Bu halim gelirmiydi başa...
Dar geliyor şimdilerde
Bu şehir
Bu Ankara...