Neşter Şiiri - Süleyman Balaban

Şimdi diyorlar o gelecekmiş,
Sızlayan sineme merhem,
Kanayan yarama neşter vuracakmış,
Acaba anlayacak mı?
Ne acılar çektiğimi,
Kaç günün efkarıyla,
Kaç geceyi sabaha kavuşturduğumu,
Kırıntı tanesiyle doyan karnımı,
Büyük lokma yersem,
Ağır gelip,
Boğazıma tıkacanağını!...

Bu bir özlem değil sevgiliye,
Yada bir kavuşma heyecanı,
Belki de
Delikanlı atışları ile yoğrulmuş yüreğimin,
Son demini yaşayan hayatımın,
Anlaşılmaz hoyrat bakışları olacak,
Kar etmeyeceği kesin gibi ama,
Neşter vurduğu yara kanayacak!...

Acı verecek belli yeniden sevmeler,
Kalmıştı belki geçmişten diyecekler,
Bir sır gibi, bir hayal misali...
Yada gelip geçen bir
Sevgi yolu olacak, yaralı sinem,
Acılarla yoğrulacak!...
Hiçbir şey anlamadan...

Bu son neşterde,
Kar etmez, hani görmesemde,
Düşüncemin içinde kaybolayım,
Demiştim sana,
Gitmelerden öte yol yok,
Yeşil gözlerin yeter bana...!