Nesrin Şiiri - Bülent Aydınel

Nesrin
Bir kasırga iklimidir
Mağrurluğu tescilli bir tebessüm
Gece vakti bir Neruda dizesi
Ve kurşuna dizilmiş bir Lorca
Yürek varoşlarında

Bir kaçak serüvencinin dağdan şehre inmesi
Meşru bir ilticadır gözlerimde erir
Sıkça pusuya düşürülmüş bir zaman dilimi
Geride bıraktıklarını unutmamış bir göçücü
Kendini hiç yazmamış bir kalem gibi
Eylemli bir bakış metruk bir tipi

Nesrin
Doğumu tamamlanamadan havuzlarda ölmesi bir bebeğin
Bir şehrin alnına yazılmış can çekişmesinde bir işkencehanenin
Bin kuşak eskitmiş bir yürekte bin kuşağa gebedir
Nesrin
Sabrı asla hafifsemeyen bir tespih tanesidir

Avazı çıktığınca bağıran bir anadır
Avazı ille senden yanadır
Bir yıldızın durduk yerde yerinden düşmesi
Bir kuytuda bir ceylan öpüşmesi
Aynı tastan çorba içen bir tahta kaşıktır
Ekmeği namusla bölmeye alışıktır
Nesrin
Bu kavga cehenneminde bir aşktır
Ve emniyeti açıktır

Talan edilmiş bir doğu köyü
Nasıl anlatırsa dağlı bir öyküyü
Gözleriyle öylece ışıldar bir türküyü

Bir aşk bir şairde kaç müebbet eder
Bir müebbetten ne ister ki sevgililer
Nesrin
Bu gurbet mahpushanesinde
Hediye yılları derbeder
Efsane olur kalır
Efsane olur gider

"Savaşta sakatlanmış bir askerin
Sevmesi gibi tek kalmış bacağını
Bedenini okşayıp seveceğim"
Diyen Mayakovski dizeler
Onun gözleriyle bakışır
Esrik bir terk edilmemişlikte doğar
Ve sisli dağlar
En çok ona yakışır