Nesrin Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Nesrin

Gül kokulu saatlerde sen
ve çiy düşerken Gül'lerin hüznüne
ben bir teşrin giyiniyorum
bir Teşrin-i evvel

sen hep Eylül diyorsun

bir yıldız deliyor karanlığı

bir dal
dalda serçe
dua mırıldanıyor

kulağımda piyano sesleri
su şırıltısı

sen saçarak tohumlarını rüzgarlarla dans ediyorken
ben arıyorum
bir çalı dibi

hava kararmadan dönersin
dönersin umudunu bir ilahi eşliğinde
geceye kurban ediyorum

çün bu bir sevdadır sevdiğim

gel gör ki kazan kaldırıyor
tüm güller resm-i geçitte

sen nesrin olmaya meylettin

ürkek yaralı bir Karaca misali ki sen
üşürsün mevsimimde
sen kırılgan
rüzgarlarda sallanıp duran
zikreden Fide

nadide bir nesrinsin ki
ben tutsağınım senin
teşrin-i evvelinim

sokul kuytuma
yoksa üşürsün

uzağız denize
dağlardır meskenimiz bizim

bir yıldız deliyor karanlığı

ben bir çalı dibi arıyorum
sen hep Eylül diyorsun

sönüyor tüm yıldızlar
sunuyorlar ikimize tenha bir mevsim

Yüksel Nimet Apel

01/Ekim/2014/Çarşamba/Bodrum