Nesnelerin dünyasında ruhum

İnsan en çok kendi ruhunu ararmış
Arınmakmış yaşamak, bu kirli dünyada

Kimdi o ki sana bu dünyada cenneti vadetti
Bilmemekten yoruldun durdun
aramak ne içindi
Bu kanatsız kuşlar diyarında bulacağın neydi
İşte mevsimi hep güz olan çocukların türküsü
İşte kara fabrika işçileri
İşte savaş yetimleri
aradığın nesne ise alası yoktur bundan gayri.

Bir yanda nesnel tatminlerin azgınlaştırdığı
Bir güruh ki ister isteyeceği şey kalmayıncaya kadar
Bir yanda tok olsam yeter
Bir yanda ölmesem yeter
Sen ise aramaktasın ruhunu
Bahar kokan bir kız teninde

İnsan aramayı bırakınca bulurmuş aradığını
Vay benim dargın gönlüm
Yola madem kendini bulmak için çıkmıştın
Neydi bu başka bir ten kaygısı ki
Yıllarca seni tutsak kıldı sevgiye
Madem arayış ruha açmak içindi içtekini
Aramak niyeydi nesneler dünyasında
Sıcak bir eli

Artık ruhunu bulmuş herkes gibi
Bir tiksinti gelir gırtlağına
Bu kara ruhlu şehrin raksı başını döndürdüğünde
Öyle ise gel kardeşim
Vazgeç insana insanı anlatmaktan
Ne aradığını bulabilirsin artık
Ne bulduğunu anlayabilirsin
Vazgeç bulmuşken içtekini
Sığın kendi küçük dünyana
Yaşanacak en güzel yer orasıdır