Neslimin Derdi Şiiri - Eymen Erdem Akça

Ruhumun mızrabına dokundum bin ah duydum
Sarsılan bir hissiyat ve kahrolan uykuydum
Tutunduğum her bir el yaralayan dikenmiş
Parça parça dağıldım dalga dalga bir koydum
Susuzluktan çatlayan yaralı toprakların
Sadasıyla kıvranan bölük bölük orduydum
Ne hüzünlü bir sevinç ne kederli bir akşam
Dudaklardan dökülen güzelimsi türküydüm
Sevda sevda çağlayan tutkulu nehirlerin
Yüreğinden sökülen kan kokulu duyguydum
Ne yaman günler geçti bu çileli dünyada
Ötelere açılan kapıların kulpuydum
Vuruldukça inleyen gümbür gümbür bir davul
İnlemeyi öğreten kederler yoksuluydum
Ümidimi bir buket çiçek yaptım yolladım
Gökyüzünün altında güle hasret tek suydum
Seni andım Sevgili bu karanlık gecede
Hasretini gönlümde daha derinden duydum
Bu günahkar yüreği bu hasretin derdiyle
Nakış nakış işledim ve günahlarından soydum
Nerede o gül yüzlü mutluluklar güneşi
Sana hasret bir bulut sana vurgun tutkuydum
Geçip gitmek bilmeyen anlarımın duası
Seni anmak tek neşem sevdan tonlu vurguydum
Bilmedim yıllar yılı hasretin özlemini
Öylesine yabandım öyle garip bir toydum
Duydum senin ile yürekler yangınını
İnsanlık sevgisini çocuk kalplere koydum
Mum misali eridim yandım yandım Sevgili
Senin nurunla yanan mum yorgunu tortuydum
Ruhuma bin bir ümit gönlüme bir meşale
Sanadır intizarım seninle nura doydum
Bayrak yapsam adını semalara çıkarsam
Bayram günüdür o gün ümit dolu korkuydum
Sen sen sen desem hep sen gönlümün gülistanı
Ümidin bahçesinde boy atan bir şebboydum
Senin güzel kokunu duyan deli bir rüzgar
Şimşek çakan gecede seni soran sorguydum
Geçtim dünü bugünü ben senin yanındayım
Her sözünü belledim her bir emrine uydum
Sapmadım hiç yolundan ayrılmadım Sevgili
Nefsimi günahlardan yılmadan alıkoydum
Ben bir korkulu anın yıkılası bir devrin
Beklenilen şahidi gözlenen umuduydum
Olmadı ah Sevgili olmadı yapamadım
Yolda kaldım takıldım en son pişmanlık duydum
Derdimi açamam hiç kimseye diyemem ki
Ben bir yaralı neslin ağlayan sükutuydum
İnledikçe ezilen kırıldıkça kırılan
Umut dolu yarının neslinin gururuydum
Tükenilen anlarda sana doğru uzanan
Dua dua yalvaran yiğitlerin koluydum
Kapanan kapıların açıldığı o günün
Hasretiyle kavrulan toz koparan yoluydum
Sisli-puslu yarına el feneri tutarken
Güneşleri doğuran Güzel Dost'un kuluydum
Çiçek çiçek gülüşler çehrelerden süzülsün
Ben bir eylül güneşi zeheririn gülüydüm
Unutulmaz bir anı, yaşanılan bir hayat
Ve eriyen anların güzel biten sonuydum....
-Kayseri