DENKLEM
Sabaha saatler kala kalktım;
Ufka yürüyorum
Zihnim bin bulanık
Sokaklara dökülüyorum...
UÇURUM KAÇKINI
Gelme çocuk!
Benim denizimde yüzemezsin sen
Kolların kısa kalır dalgalarıma
Ölürsün çocuk!
Bulaşma yalnızlığıma...
ARKAMDAKİ SOKAK
Arka sokakta olup bitti her şey
Ses arka sokakta başladı
Arka sokakta koptu fırtına
Bıçak arka sokağa saplandı
Gece meleklerin elinden uçup gitti
Paslı bir çivinin sırtına yükleyip bu kırık dünyayı
Beynime çakıyorum tüm gizli satırları
Tüyden bir bulut havalanıyor
Sana seriyorum beynimin kıvrılmış çarşaflarını…
Suda yanıyor bir avuç gök
EĞER SEN İSEN
Eğer sen isen bana gelen bunca yıkılıştan sonra
Eğer sen isen avuçlarıma çöken
Bir yağmur ol!
Dökül ellerimden...
BİR HECE
İçimde bin bir hecenin sessizliği
Yüreklerde tek bir hecenin ezikliği
Nereden gelir?
Kime gider?
Hangi limanda hükmü biter?
YÜREKSİZ KALDIM
Gittin!
Bir kopukluk kaldı arkanda
Karlar toplu mezarlar kazdı
Utandıran sabahlara uyandım utançsız gecelerden...
SAKLANDIM
Annemi özlemiştim bir zamanlar
Menekşe kokulu elleri vardı
Elleri yumuşacıktı
Sıcacıktı gözleri...
ÜÇÜNCÜ KİŞİ
İki kişi vardık sen gittiğinde
Şehre yalnızlık çöktü
Üç kişi olduk
Gidişinle hüznü acıya boğduk
UÇURTMA
Gel büyümeyelim seninle
Ben dünyayı yüzdüreyim bir kovanın içinde
Sen denizde kâğıt gemileri
Uçurtmanın kuyruğuna takalım çizdiğimiz resimleri
Bol bol fotoğraf çektirelim çamurlu ellerimizle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!