Neslihan'ıma Şiiri - Volkan Yelken

Neslihan ıma
Bu şiirimde sana ulaşırmı bilmiyorum?
Hani bir hançer gibi saplanırmı yüreğine(yüreğime)
Bedenin kor alevler içinde yanarken,
Buz gibi görünebilirmisin yeniden?
Hani hiç yaşanmamış gibi,
Hani hiç tanışmamış gibi davranabilirmisin?
Mutsuzken; mutluyu oynamak gibi bir şey herhalde...

Yeniden güvenebilirmisin insanlara,
Yeni bir tene alışabilirmisin?
Havlulara dokunabilirmisin yeniden?
İçinde bulunduğun savaşları yansıtmadan,
Sevebilrimisin beni yeniden?

Bebeğim derdin ya hani hep
Sen benim koca bebeğimsin diye...
Bu bebek ilgisiz, sevgisiz
Sensiz olamadı bilirmisin?
Bir sırrımız vardı kurban gittiğim
Bir sırrınız vardı harcandığım
Bir sır vardı sırra kadem bastığın...
Hepsini aşıp gelebilirmisin?

Henüz bedenim, bedenine değmemişken
Nefesimdi gözlerindeki ışıltı...
Bilirsin ben söz verirsem yaparım
Umudum du son nefesimi kollarında vermek
Sen yokken yaşadım mı sanıyorsun?
Batmadımı her nefes ciğerime ciğerime

Şimdi tebrik etmek lazım seni koparanlara
Kınalar almak gerek bitmez yakacak yerlere
Söz verdim üzmeden, kırmadan gitmek için
Yapamadım be güzelim, olmadı... Olmuyor...
Tüm kırgınlıklar için, tüm acılar için
Gitmek lazımdı, gidemedim...

Görmediğin resimlerin hala duvarımda
Gülüşün sarmış odamın dört bir yanını
Bilgisayarımda sen, cüzdanımda sen
Hepsini yırtmak kolayda, ya kalbimdekileri?
Sevipde kavuşamayan ilk bizmiyiz
Nedir bu kin bu acı....