Neslihan'ı Dişlerinle Taşlama

ışıkları kapat, alnını soğuğa daya
eline öğret ekmek tutmayı
mesaiye dayan, sevmediklerine değil
neslihan’ı dişlerinle taşlama

uçuşan beyaz vadi kırgınlıkları
mahzun gözlerin
hiçbir şey yapmamış gibi
içinde büyüyenlerden
dillerin kanıyor, boğaz ateş
kelimeni kendinden değil
neslihan’dan sakın

ölümler aynalara değiyor diye
korkuyor sanma
kendini yargılarken, ayakta bekletip yol ararken
azaltıp, çoğaldın sanarken
veda dediğinde ağlıyor sanma
kendin sanıp, ateşle korkutma
tüm küllenişleri ezbere biliyor neslihan

acıları doğurgan diye sitem etme
nefretinden erittin demirleri
sistemlerinle dondurdun lavları
doğrucuymuş bakışlarını çek
gerçeğini görüyor neslihan

sandın ki, tıraşından memnun değilsin
yediğinden, içtiğinden
sevildiğinden memnun değilsin
neslihan anladı ki, ondan memnun değilsin
kendini kandırma
mümkünse neslihan’ı kandır

ışıkları kapat, iç çekişlerini duvarlara geçir
neslihan’ı dişlerinle taşlama
sevda değil, mermi değil
kıpkırmızı boynu gibi
bembeyaz bir kuğun
vahşi bir ölümsün
neslihan için
al alnını
kanlara
daya.