Tavında dövülür demir
Kaçmadan an söylemek lazım
Katılaşır, soğur, ağırlaşır sonra
Kaldıramazsın..
Atamazsın üzerinden yıllarca.
Acı da olsa,
Yaz yağmuru gibi değildir mutluluk
Düşmez birdenbire insanın başına
Yavaş yavaş, azar azar gelir
Sokulur hayatına
Ve;
Usulca fısıldar kulağına:
Kaç kişinin hayatına dokundum,
Kimlerin gönlünde misafirim acaba?
Kimler çoktan unuttu adımı,
Kimler üzgün,
Kimler mutlu yad ediyor beni?
Farklı tecrübeler yaşatıyor insana
Adımlarım hep genç
Hislerim taze..
Hala on dört yaşında bakışlar,
Gülüşler, susuşlar...
Sürsün varlığımca bu huzur.
Ne kadar geçer bilmem.
Bahar yağmurum benim
Isıt içimi her daim.
Usul usul, ılık ılık...
Bereketinle geldin sen
Canlandı tüm güzellikler
Özün baharda gizli
Ne güzelsin sen ey çocuk!
Ziyadeleşmiş özünde adeta
Nasıl da hisli gözlerin
Kaybetme ışığını nazenin.
Yüreğinin şarkısını söylersin
Bir sevda uğruna düştün yollara
Kızına ve vatanına duyduğun.
Daha çok küçüktü
Beyaz entarili çiçeğin,
Ceylan gözlün,
Gül kokulu yavrun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!