Neslican Tay gök ekinken biçildi,
Yunus gibi yanar içim göynür öz.
Bu ölümle insan olan seçildi,
Olmayanı ele verdi kötü söz.
Hastalıkla savaşandır kahraman,
Tevekkülle bulunmuyor her derman.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Sayın Mustafa Bay, katkınız ve değerlendirmeniz için teşekkür eder, esenlik dilerim.
"Kanser..."
Tıp konusunda hiçbir tecrübem, yetkim, iddiam yok
Ama eğitimci olarak elbette "fikrim" var...
Vücudun kendine isyanı sanki, kanser...
Hem "doğal" olmayan ortamlardan
Hem de "doğal olmayan gıdalardan" beslenen,
Ters tepki, kısaca...
Bilim uğraşıyor, ilacını buluyor fakat...
O da yeterli olmuyor sanki,
Kişi;
Kendi "moraliyle" ayakta kalmaya çalışıyor
Direniyor,
İşte onlardan biri de Neslican Tay,
Maalesef o da genç yaşta gitti, ayrıldı aramızdan!
Umarım;
"Medeniyet", teknoloji diye diye zehirlemeyiz hem kendimizi, hem dünyamızı,
Daha "DOĞAL" yaşar, beslenebiliriz,
Doğaya saygı duyarak!
Tebrikler Nevzat Bey,
Rahmet dilerim Neslican Hanıma...
Sayın Mustafa Bay, katkınız ve değerlendirmeniz için teşekkür eder, esenlik dilerim.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta