Sabah erken kalkar, durağa koşar,
İşe gitmek için, bizim Neslican,
Aldığı ücretle, kıt kımırt yaşar,
Varoş çieğidir bizim Neslican.
Yatalak annesi, yoluna bakar,
İşten çıkar, eve koşar Neslican.
Ondan ayrı kalmak, bağrını yakar,
Altın yüreklidir, bizim Neslican.
Küçük yaşta, ölüp gitmiş babası,
Annesiyle kalmış, küçük Neslican.
Büyütüp bayıtmış, garip anası,
Hayata tutunmuş, bizim Neslican.
Hasta annesine, yıllarca baktı,
Bir kez olsun, öf demedi Neslican.
Yemeği pişirdi, sobayı yaktı,
Annesine, sahip çıktı Neslican.
Ne yazık ki, birgün o da pes etti,
Hastalanıp yattı, bizim Neslican.
Hasta annesinden, önce o gitti,
Bu dünyaya, veda etti Neslican.
Kayıt Tarihi : 30.5.2010 21:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (23)