Nesir / Zül Şiiri - Taş İskele

Adam dedi : İki göz bir olup, tek görür.
Kadın devam etti : Yan yana iki göz birbirlerini görmüyor.

Varlık ile yokluk arasına sıkışmış bir adam;

Varlığını öteliyor,
hiçliğinin farkındalığında varlığı öteliyor;
gücü yetmiyor, yokluğun içinde kaybolmaya…
ruhunu satsa, köle pazarında, kapitalist bir kavram “ağa” talip olur, anarşist ruhuna.
İlk ağasının kendini sahiplenme duygusuna başkaldırır, isyan eder sessizce.
Düşüncesinde yerle bir olur, tüm standartlar…
hayat akar gider, tüm kızıllığı ile…
kaçırdığı hiçbir şey olmadığını kanıksar.

Aslında dünyanın gerçek sahiplerinin,
sahiplenme duygusundan arınmış kişilerin olduğunu bilir.

Kendi içinde çelişkili cümleler yığılır, yolluk niyetine kayar gider ellerinden.

Dedi ya, hayat akar gider…
bırakmaz tek bir cümleyi, hayatın akağına.
Varlığını öteler içine içine…
Derinliği kör kuyu, kör kuyudan zıplar durur heceler…
ellerine akın eder, kurallı kuralsız imgelere bürünür, akar ki…
ığıl ığıl akışta bir uğultu ki…

Ateşi tutar ellerinde, düşürmez;
düştüğü yeri yaksın istemez.

Düştüğü yerin kirini pasını çeker içine, çölde sünger misali serabına serabına…

kirle yunmaktır süngerin oyunu.

Ve adam yoktur aslında…

Yoklukla sevişir, yokluklar katar yokluğuna.

Ve adam vardır aslında…

Varlığı ile sevişir, sevişmeye çalışır, varlığındaki yokluklar yakar canını.
“sen benim ruhumu hiç öpmedin ki” diyen yanındaki kadın,
“sen benim tenime hiç dokunmadın ki” diyen uzağındaki kadın,
… içindeki yokluğunu büyütür adamın…

var-yok ile başlatır oyunu;
Ve insanın elindeki tüm kavramları, oyuncakları sayar adam;
seyreder oynanan oyunu…

Spotların yaşam sahnesine vuran şatafat dolu parlaklığından,
varlığının gözükmediğinin farkındadır, iç denizinde vurgunlar yiyen adam…

Özlemine acı katar da yudumlar;

Acısı, yakınındaki uzağı,
Özlemi, uzaklardaki yakınıdır adamın…

İçine kıvrılır kadının,
Yıldızlar kayar,
Dilek tutmaz,
Tutmaz hiçbir şey adam…

*
Göz söze girdi:
Kendimi görmekten acizim.
Fakat ben de görebilirim,
İki gözün bir olup, tek gördüğünce…
İş insanın kendisinde,
Kendini görebilmesinde….

Adamın iki gözü de kör oldu,
Veysel misali gönül gözüyle baktı hayata…

Kadının gözleri hüzünle doldu,
Mona Lisa misali…
Hüznünü dağıtacak bakışlar aradı…

*
Adam okurken yazılmış alın yazısını.
yüreğinin, dört göz odacığının türküsünü söylemeye başladı.

Uzun hava çekerken yazmıştı iş bu yazısını.

“Göz göz oldu, gözler yola düzüldü. / Tutku geldi, bela göçler bü’zül’dü / ”

Zül’dü gönül gözünün körlüğü,
vesselam..