Nesir / Taş İskele Şiiri - Taş İskele

Taş iskeleyim. Aslım benim de toprak. Şeytan misali kıyamete kadar mühletim var, aslıma dönmek için. Oysa insanım ben. Kıyamete kadar nice küçük kıyametimde tözlerim, tozlarıma karışır.  Aslıma dönerim. Yaşarken toprak olurum.

Kâh bir rüzgar eser, kâh dalgalar döver yüreğimi, içimi ısıtan sıcaklık genleştirir tenimi, daralır yüreğim buz gibi sıkıntılarla,  parça parça koparım bütünümden lime lime, töz töz toprak olurum.

Nice canlar kökleriyle parçalar içimi. Aslıma dönmem için elbirliği ile.

İnsan kadar mucizeyim. Naif tohumu, titrek yürekli bir kuş aşk olsun duasıyla üzerime bırakır da, ahlat ağacı olur benim kadar içten içe çatlayan tohum. Kuşun tebessümü  dahi Tanrı katında bize verilmiş sadaka kesilir nazarımızda.

Taş kesilmiş yüreğime, yürekten gözyaşı sızar da, aslıma dönmek için büyüttükçe büyütür, çatlatırım kendimi coşkudan.  Bir toz, bir tözden öte parçalar beni içime sızdırdığım gözyaşı.

İçimde hava, su, toprak ve ateş barındıran insanım ben de.

Ben taş iskeleyim. Taşım ben. Benim de aslım toprak. Tarihim var, çok oldu cilalı görünmekten  vazgeçeli. Kor ateş iken soğumuşluğum güzel, güzelliğim de katılaşıp, aslımı içimde saklamamdan. 

Sani'nn içime gizlediği ancak Michelangelo'nun görebildiği nice gizemli güzeller, güzellikler var içimde.

Gaddarım Berlin Duvarı olduğumda.
Nifak tohumuyum, ta ki yerle bir olana dek.
Haddimi bilmem, sevdalara hadlerini bildiririm.

Çin'de merhametlliyim her türlü saldırıya set vurduğumda.

Ahitim Amasya'da. Susuz sevdalara su taşımaya gönül koymam, kazma vurulursa da yüreğime.

İhanetin tanığıyım Divrik'te. Kes Doğan Kalesinde.
...

*
Gizliyim denizin derinliklerinde, aşikarım Everest'in doruğunda.  Ben bir insanım, insanın yüreğine basılmam ondan. Aşağıların aşağısında ayak altına paspas, doruklarda erişilmezliğim ondan.

Ben taş iskeleyim.
Sizdenim.

Bir yanda Maraşlı Şeyhoğlu Satılmış'ın Ulukışla'da bir handa size anlattığı hikayesiyim.

Diğer yanda Sabahattin Ali' nin Sinop Cezaevi' nde size seslendiği Aldırma Gönül'üm.

Benim de sizin gibi ocağım var, içimde Nobel'in keşfi dinamitlerin patladığı. Ayağı kelepçeli mahkumların, yüreği kelepçeli gardiyanların gözetiminde İskele yapmak için kula kul oldukları taşım ben.

Aslı toprak, ben de bir insanım.
*

Ben taş iskeleyim. Aşağıların aşağısında ayağınıza paspas, sizden dinlediğim sevdanızdan, kendi sevdamın zirvesindeyim.

Ayrılıklarınızda aslıma bir an önce dönmemi isteyen yüreğimi döven dalgaları anımsadığım,
sarmaş dolaş olduğunuzda meddücezirleri yaşadığım.

Yüz yüze ayrılıklarınızı sevebildim de, sırtınızı dönüp ayrılmamızı sevemedim.

Hasılı,
Birbirinize sorduğunuz sorunun cevabı
-Şey
olduğunda
Benim şahidi olduğum verilmiş en uzun cevaptı bu...

"şey"

*
Ben taş iskeleyim.
Kimim ben?

-"Şey" işte.!,,,