Nesir/ Sevgi Şiiri - Taş İskele

Geçmiş zaman kipi değil ki sevgi, olduğu yerden çıkıp gelmesin. Eşikte bekler sevgi. Gidilmez ve dahi dönülmez yolu yoktur. Duvak peşinde koşmaz sevgi. Sevgi duadır. Beklentisiz taş iskeledir. Ayağını basanın, ayağının altına türap olur.  Sorgusuzdur, ama düşüncesiz değildir.

Bir ma hecesiydi su. Düştü dilimize. Ulandı i, mai oldu. Mana oğul verdi, sıvı oldu, mavi oldu.

Gel sana yakışan geceyi giy üstüne, deruni özgürlüğünü tak, taç niyetine saçlarına. Gece mavisi dizeler dökülsün taş kesilmiş yüreğime. Seyreylemek özgürlüğünü, köküm toprakta, gözlerim ufukta, yüreğim nasır tutmuş sevdanın ayak izinde.

Yüreğinin buğusunu düşür, karışsın denizimin tuzu ile genzimde. Kızılırmak’tan kaçtım. Yeşilırmak’ta yosun bağladım.  Senin mavine döküldüm. Döküldüm aşk denen ummana. Damla idim, derya sandım kendimi. Derya idim, damlaya sığdırdım kendimi.

Sevgiden pay umman daim kala. Alıştın ya insana,  ün sana alışamadım. Yüreğim yürüyen iskelet’ten, t ‘yi düşürdü. İskele oldum, ay ışığında ün, sansız üryan insana umut bağladım.   

Sen bana üryan gel, d’okunmam sana. Sevgiyle sıvadığım aşk badesinden içip, sarhoş olma. Taciz eder suretin, siretini. Suretinden siretine kurduğun köprü altı çocukluğumu, çocukluğunla sar. Feleğe bir gün armağanımız olsun. Gün çalınmaz felekten, güneşin ardı sıra koşsa da gece mavisi, düşlerde dahi güneş balçıkla sıvanmaz.

Özgürlük şarkısı bestelediğine bakma saçlarına düşmüş yıldızların. Periyodundan çıkıp, kıyametini yaşamaz aşktan gayrı ne varsa evrende. Aşktan ayrı sevgidir ancak geniş zamanlı güzellik. Dün, bugün, yarın dinlemez çıkar gelir; münezzehtir zaman ve mekândan. Elini koynuna sokup, bembeyaz çıkarır, nurdur. Sevgiden gayrısına tutkun ise yürek, bıkkındır kendini bekleyen usanç dolu varacağı menzil.

Beyazdır sevgi. Şairin dediğince, tüm renkler kirlendi, birinciliği beyaza verdiler. Kirlendikçe kurşuni bir renge bürünür beyaz.  Üzerine bulaşır kin. Nefret ile kararır, ah’a düşürür kendini.

Ah kirlenmez, siy’ah’tır rengi.

Ah nedir bilmez yüreğini al da gel.

Sen de geçmiş zaman değilsin ki!
Çıkıp, gelemeyesin...
Sen benim geniş zamanlı beyazımsın.

Tamam kudret kalemi O'nun.
Durma, al irade  kalemini eline,
Be,
yaz…

Be’nin altındaki noktada yazılıymış aşk.

Oku!...