Nesir / Görünmez Kentler Şiiri - Taş İskele

Italo Calvino'nun "Görünmez Kentler" inden Bir Bölüme Nazire
*
İtalo Calvino’nun cennet için düşündüklerini de öğrenmiş olsaydım. Fark etmez. Parça bütünün habercisidir diyen Hz.Ali’yi dinlemek gerek. Bu sözün doğruluğu hem sosyal bilimlerde, hem pozitif bilimlerinde defalarca kanıtlanmıştır. Birer örnekle geçeyim. Sosyal bilimlerinde tümevarım denilen yöntemle parçalardan bütüne ulaşmak ve pozitif bilimlerinde kan tahliliyle bir vücut hakkında kanıya varmak. Sözüm ona İtalo Calvino’nun parçasının bütünü hakkında –yanlış olmazsa eğer- yeterli ipucunu veriyor.

Bir kanıyla başlamış paragrafı. Kanı demem özellikle tercih ettiğim kavram. İnançtan ayırt etme adına iyi bir şey yaptığımı sanıyorum! En az ilahi söz kadar kendinden emin ve uyarıcı. Hatta minicik dininin ibadet şekilleri saklı. Tanrısı kendisi. Peygamberi kendisi. Her şey kendi’si. İşin en onurlu kısmı tamam. Kendi’si. Vahded-i vücut olmuş, kendisini tanrıyla özdeşleştirmiş.

Nedir tanrının özellikleri? Mit olmuş tanrının özellikleri bir yana semavi dinlerdeki tanrının özelliklerini taşımıyor bir kere. Çünkü tanrıdan çok daha mütevazı. Büyüklük taslamıyor. Ben buradayım ve aranızdayım diyor. Ortak yanları yok değil. Tabi ki var. O da merhametli ve yol gösterici. Acı çekmenin ve çekmemenin yollarından bahsetmiş. Büyüklük ise tanrıdan daha büyük olması matematiğin bir gereği. Çünkü ne görevli melekleri, ne de elçileri var. Her şeyi kendisi pekâlâ halledebiliyor. Hiçbir şeye ihtiyacı yok. Tabii ki düşüncelerini yaymak için az ya da çok parası yeterli. Bu da elçilerin yanında pek önemsiz sayılır. Çok masumane verdiği mesaj siz de kendiniz olabilirsiniz. Tanrınızın yerine koyabilirsiniz. Bu kanılarına hak verilir ya da verilmez kişilerin tercihidir. Hoş görüp, geçelim.

Bir tanrı yakalarsam yargılayacağıma dair yeminim vardı. Yeminim tüm kutsallarım adınaydı. Kaç zamandır bu anı beklerdim.

Tanrısal karşı koyuşlarım olursa affına sığınırım. Hoş, bu tür tanrısal ödül ya da cezaların savunucusu olduğunu da sanmıyorum. Çünkü devrimci tanrımızın diğer semavi kutsallardaki “siz başı boş bırakıldığınızı mı sanıyorsunuz?” sözü aksine “siz başı boşsunuz ve sizsiniz, siz her şeysiniz” dediği , diyebileceği, pek muhtemeldir.

Ey ulu tanrım cehennemin içinde cehennem olmayan kim vardır? Cehennem bir başlangıç değil, bir varıştır. Acılarımızın cezasını çektiğimiz bir varış. Tut ki bu cehennem ölüm ötesi olmasın ve dünyamızda olsun. Nerede bu görünür kentinin odu, odunu. Bir cehennemde kalış varsa odu gerektirir. Odunu gerektirir. Cehennemin pekâlâ dünyada yaşanmış olması da gerek. Atıldım. Yakıldım. Kimsenin beni çıkarmaya gücü yetmedi. Zebanilerim vardı. Dondum dedikçe yandım, yandım dedikçe dondum. Tüm bunları insanların senin tabirinle canlıların (bak burada da tanrıdan ayrı düşünüyorsun tanrım, çünkü şimdiye kadar vahiyler sadece insana gelmişti) hayalinde yaşaması gereksiz.

Sana hak veriyorum. Çünkü cehennemi pek uzakta aramaya gerek yok. Onunla dünyada özdeşleşmeli. Bu diğer tanrıların da bir lütfu. İnsan içindeki ateşle yanmalı. Vicdanı zebani olmalı, yakmalı.

Yanmalı içten içten…kâh sevda ateşiyle, kâh evlat acısıyla, kâh mal hırsıyla….ama illa ki yanmalı. Sen çok kötü tanrısın bay İtalo…bırak bu dünyada yananların acı çekmesinin zor ya da kolay yolunu acı hamurumuz. Acımızın tadına varalım. Cennetini al başına çal. Cennetin için diğer tanrılar gibi ben gerekse, ben’ler gerekse olmaz olsun. Ne farkın var? Cehennemden alacaksın, uyuşturacaksın. Bağ-ı İrem misali hoş kılacaksın gönlümü.

Büyüksün tanrım. İnsanlar için cehennemin de cennetin de bu dünyada olduğunun farkındalığına dem vurmuşsun. Sana temel kanında katıksız katılıyorum. Buna ihtiyacın yok biliyorum. Çünkü tanrıların ihtiyacı yoktur. Ama küçük farkla,

Dedim ya ilim kapısı Hz.Ali’yi senden önce dinledim.

“Parça bütünün habercisidir.”

Dünyamız cennet tamam, cehennem de mutlaka var ve kaçınılmaz Mr.İtalo.
Kaçarsın belki,
Velâkin,
İtiverirler yüreğin nârına…

*
(Araf’ımda sayıklamaları, sevgiyle hoş gördüğünden eminim. Nerden mi biliyorum, kendi’mden)