Nesir / Bük Şiiri - Taş İskele

Çember ve muhteşem pi.
Akıl ötesi ya, çekimi bitmez ki, akıldan öte olan her şey beni...
yine sendeyim, sanki yerimdeyim.
"Belki" de... akıl ötesindeyim.

Çizdiğin her çemberde çevrenin çapa oranının her defasında sabit çıkması.
Merkezinden eşit mesafedeki noktaların çember olması.

Merkezde kendin,
Eşit mesafede koyduğun noktalarsa biz...

Suskunluğumun sebebi hep bu.
Olduğum yer ve olmam gereken yer denkleminin çözüm kümesi.
Köşeli olduğunu bildiğimi sanan bir kaç kişiden biri sanışım kendimi.
Bilirsin deliler kendilerini ne sanmazlar ki...
Sonra garip bir şekilde susku libasına bürünmezler mi?

Ancak deli delinin halini anlar...
Vazgeçmez deliler,
hele meczupları...

Meczuptur Mevlana (sakın akıllılar duymasın)
Pergel metaforu vardır, ne anlattığının bizimle ilgisi yok...
Çember mi demiştik...ve pergel...merkezde gönlün, etrafında dönüp duran gerçekler...

İçindeki onlarca kadından biri huysuz,
kendimden alıntı yapmalıyım o huysuz kadına...çemberini kırmış ya da çemberini elips kılmış o kadına.

ve dahi Kepler’i kanunuyla anmalı...
aşk adına neyi keşfetmiş Kepler,
(her keşif, aşkın varlığının delilidir)
demiş ki;
“her gezegen güneş etrafında döner ve fakat güneşe en yakın noktada tantanalı bir hızla, güneşten uzaklaştıkça miskin miskin döner...”

Aşka meczupken sayıkladığım bu pasajı o huysuz kadına ithaf ediyorum. Aşka dair tüm her şeyi yok sayıp Kepler'i veriyorum ona. İçindeki onlarca kadın, o huysuz kadının etrafında gezinen gezegenler olsun. Gün gece olduğunda, mevsim güz olur yüreğimde. Ve içindeki onlarca kadının etrafında döner durur huysuz bir kadın...

Ölü doğduğuma im değildi, yüreğimdeki doğru çizgi.
Yüreğimdeki ölü doğumların rit'imsizliğiydi sebebi.
İçe büküldükçe bük oldu yüreğim, kendime bile.

Yine sendeyim,
Sanki yerimdeyim,
İçimdeki bükün eşiğindeyim...
Vazgeçemem ki,
Yine eşiğindeyim...

"Belki de."