Nesinsenkimimben?
Gökyaşları yağıyor gökyüzünden.
Yağmur damlaları bedenimden akıtıyor aşağılara...
Severek ve isteyerek işlediğim günahlarımı.
Artık yeni biri olacağıma söz,
Artık olgun biri öleceğime söz.
Siz beyaz elbiseli bakireler,
Bebeklerinizi elinizden aldı onlar.
Bileklerinizi doğrayan sistemin altında.
Emziren emzik misali ağızlarınızda.
Ve kabus gibi düşlerinizde kirli aynalarınınız.
Süs yumağı plastik kalpliler.
Oyuncak bebekleri kadar gururlu genç kızları.
Ve Orospu fısıltısında sokakları.
Seni şehir gibi sevmedim ki İstanbul.
Yalan dolana boyalı ev böreği.
Puslu yalnızlık caddesinde bir simitçiyim ben.
Sevgililere susamlı satarım.
Ama onlar buraya hep tek gelirler.
Nesin senden önce kimim ben?
“Felsefeye giriş” tadında bir hayatmı bu?
Yoksa okuduğumuzu halen anlamadık mı ki?
Hayat bize acır gözlerle bakıyor.
Bedenimi bazen isyan sarıyor neden,
Cümleden cümleye anlam zıplaması gibi deliyim ben.
Bazı günler bir dağ tep hayranı doğayı koklayarak.
Bazı günler beton tepingeni yolları arşınlayıp.
Ya ben bu şeyi beceremiyorum.
Yada hislerimin Türkçe de karşılığı yok.
Kayıt Tarihi : 6.7.2006 23:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!