Nesine Yanayım Şiiri - Kemal Doğanay

Sofrada ekmeği bulamaz olduk,
Nesine yanayım ben bu dünyanın.
Kadın mı erkek mi bilemez olduk,
Nesine yanayım ben bu dünyanın.

Kadın çığlığını koca duymuyor
Katiller hesabı yarım koymuyor
Sade ekmek ile karın doymuyor,
Nesine yanayım ben bu dünyanın.

Gözüm görmez oldu akla karayı
Evlatlar neylesin bomboş sarayı
Zenginler çok sever kağıt parayı,
Nesine yanayım ben bu dünyanın.

Tarihler gerçeği yazmıyor artık
İnsanlar savaşta her yanı yırtık
Düşmanlar kapıda vuruyor tık tık!
Nesine yanayım ben bu dünyanın.

Gidenler gelmiyor sebep sorulur
Sular bulanmadan tekrar durulur
Dağ başında masum ceylan vurulur,
Nesine yanayım ben bu dünyanın.

Adam utanmadan dinsizim diyor
Hacı çekinmeden haramı yiyor
Ahlaksızlar çıkmış öğüt veriyor,
Nesine yanayım ben bu dünyanın.

DOĞANAY'ın derdi dağları aşmış
Yolcu yolu bilmez ovada şaşmış
Dostların attığı gül değil taşmış,
Nesine yanayım ben bu dünyanın.