Ne kadar uzağa bakar, ne kadar görebilirsin!
Ne bilirsin ki kırmızıyı mavi göğün altında
Senin için yürüsün... Kim bilir! Kimin için orada
Belki küskün, belki gülüyor...
Bütün icapları sana mı çevirsin!
Bil ki sen yoksun! Bir hal var tedirgin gülüşünde
Ne bilirsin içini, ölüp de dirilen.
Yarılan, yer olsa kimden bilir! Umurunda mı?
Kendiyle konuşan, kendiyle dertleşir.
Bir deli olmuş yürek çıkmış evinden
Yere batmış dünyası Rab'bıyla güreşir.
Ne bakarsın aşk'la bırak bu yüzü, utansın!
Kahırla mayalanıp dökülsün dokusu.
Ne sevgiye layık, ne bu dünyaya
Utançla dolan yüzün, nesine âşıksın?
Kayıt Tarihi : 10.8.2014 23:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!