Nesin Sen Böyle? Şiiri - Doğukan Özdemir

İster miydim sanıyorsun
Gecenin korkunç karanlığının üstüme sinmesini
Günahlarımın karşılığında diledim
Bu çilenin beni terk etmesini
Faydası yok dilde tekrar eden sözlerin
Anlamlar siyahlaşyor, anlamlar buz tutuyor
Dilimde kelimeler gerçekliğini kaybederken
Sevdiklerim beni bir bir terk ediyor
Son bir sabaha erişmek için çabalarım
O sabah gözlerimi açtığımda
Seni karşımda görmek üzere yaşıyorum
İnancımı yaşatıyorum sana ait olan
Tanrı'ya bile böyle bağlanmadı gönlüm
Günün beş vakti gözlerimin önünden
Bir anka kuşu gibi geçiyorsun
Kanatların kıskandırıyor melekleri
Uçarken sanki bana bir mesaj veriyorsun
Anlamları sevdayla büyüyen şu yüreğimi
Her geçen gün daha da yoruyorsun
Bakışların cenneti gözlerimin önüne getiriyor
Ya beni fark etmeyişin...
Cehennem ateşinden bile çok yakıyor
Gözünün önünde olup da,
Beni fark etmeyişin...
Kınalı ellerinin sıcaklığı ne de hoş olur
Dudaklarının kirazı ne kadar da tatlı...
Gülüşün ölümlüleri bile diriltecek kadar naif
Endamın tapacak kadar sarhoş edici
Nesin sen böyle?
Hangi duada diledim seni de çıktın bir anda
Hiç umudum yokken sen belirdin
Gönlüm yaralıydı,
Sen beni dirilttin
Bunu nasıl yaptın?
Yoksa doktor musun,
Ya da bir melek mi?
Hayata döndürüp mü öldürmek istiyorsun
Karşında el pençe duruyorum,
Ne zaman göreceksin beni?
Yarın son olabilir
Geç kalma, beklediğime yetti
Canıma tak etti kor gibi büyüyen sevdan
Mutluluğa açım, aşka susadım
İçimde biriken kan ve revan
Söyle bana,
Bugüne kadar hangi kapıyı ben açtım?
Kendimi kandırdım bazı günler
Yalanlarla yaşadım aylar boyu
Şimdi tek ve önemli olan bir gerçek var
Sonsuza kadar benimle yaşayacak yüreğimde
Hep adın, hem de sevdan...