Nesil Şiiri - Abbas Paksoy

Dinlemedim, baba söz’ünü.
Anlamadım, söz’ün öz’ünü.
Kendim yedim, ateş köz’ünü.
Benimde ağzım yandı, nesil.

Rüyalarımdan, uyanınca.
Giden geri gelmez, yanınca.
Çeken vahı, ömrün sonunca.
Ah çeke, çeke, yaşan nesil.

Baba, evladına kıyar mı?
Evlat, yalvarışı duyar mı?
Ev’e, bir de, eşek koyar mı?
Tekme yersen, uyanın nesil.

Hayallerim, hayalde kaldı.
Allah, bana bir evlat saldı.
O da, benim ömrümü aldı.
Kime derdim, yanayım nesil.

Hemi doğruluk, hemi gurur.
Anlım, daima dik durur.
Paksoy, ancak kendini korur.
Alçalmayınca, açsın nesil,.