Nesibe Abla Şiiri - Fikri Demir

Dayımın kızı (Nesibe) Nesrin Uçar'a ithaf olunur.

Aile hiç bir şey değilki derler oysa
Nesibe ablam ailemizi bir arada
Tutmaya uğraşan ve bundan dolayı
Temelli olmayan bir aileyi bir arada

Tutmayı bir türlü başaramayan kişi
Oysa aile denildiğinde o kendisini
Bir kenara itip tüm sülalesi için
Canan'ım diyen nesibe abla bende

Halasının oğluyum seni çok sayıp
Çok seviyorum,insan senin gibi
Bir ablası olduğu için ne mutlu
Bana der içinden beni öğme yağ

Yakma nasıl bilmem dobro derdi
Rahmetli ebem güzel demek
Ablamda kendine göre güzel
Çocukluğumdan beri onu sever

Sayarım Nesibe ablam beste
Yapar kendince türkü şarkı söyler
Dosta gidemiyorum ayaklarım yalın
Der kendi aldığı eğitim hayat

Mektebi ona çok şeyler öğretmiş
Ondandır akrabalarına yandığı
Ondandır söyleyeceklerini şarkı
Türkü yapması kimseye kırılmaz

Kırılsada belli etmez şarkı türkü yakar
O sülalemiz'in bir tanesi o sayğı
İkimizde suçluyuz' der sevdiklerine
Çekil yolumdan' diyerek kibarca

Kimsenin kalbini kırmadan
Gerçek sevği budur işte' diyebilen
Nesibe ablam seni seviyor sayıyoruz
Bazen'de der küskünüm sana' diye

Aman canımın canı' der plakta kasette
sevdiğine=Günah defterim dolmadımı'
Duyduğum o sevimli canayakın hani
Derlerya kuzen'iz biz ablam'la

Yaktın şevket yaktın' der isyan eder
Seviyor diye diye' diyerek sevğiliye
Bir fincan kahve'nin hatırına
Haklı olarak Baştadır Osman'

Der tüm akrabalarını sever sayar
Babasının hatırını sayarda sayar
O şirin insan ailemizin sevğilisi
O Osman dayımın bizlere

Sevğili nesibe ablam Dayımın bize
Bıraktığı can yüce insan vakarlı
Fikri'nin Nesibe abla'sı eli öpülesi
Gönlümüzde yerin Nesibe abla.