Neşet Ertaş Şiiri - Özgür Türkoğlu

Kaldırmadı göynüm yine bu akşam,
Her defasında aynı ilk gün gibi hazan,
Ben baharı bulmuştum sazının telinde,
Bozkırın tezenesi nerdesin ustam.

Gahı dinledik senden Leylayı,
Aşık olup gönle konmayı,
Haydar haydarı, Zahideyi, Allı Turnayı,
Bizde öksüz kaldık Neşet'im ustam.

Baharı sesinden öğreten kimdi,
Derdiyle sabrını belleten kimdi,
Milyonlar notanla imtihan verdi,
Böyle çekip gitmek yakışmaz ustam.

Adını Neşet Ertaş koymuşlar,
Babanı özledin bilirim ustam,
Muharremin yanına, çok çabuk gittin,
Boynumu bükük bıraktın ustam.

Kadehi elime verdiren sensin,
Silkenip yere çaldıran sensin,
Göz yaşına medil uzatan sesin,
Kulağımda çınlıyor her an be ustam.

Anaya insan dedirten sendin,
Babaya şarkınla imtihan verdin,
Bizi sen ettin, seni biz ettin,
Yattığın yerin nur olsun ustam.

Kanım çekilir ruhum daralır,
Ahir ömrümden bir gün azalır,
Senin acına nasıl dayanır,
Bendeki taş değil yürek be ustam.

Sevdiğimi yanına aldı ya rahman,
Mekanını cennet eylesin mevlam,
Bir döşek değil yattığın mekan,
Hakkını helal et Neşet'İm ustam.