Neşet Şiiri - Zübeyde Demir

Gel merhem ol yarama merhamet et
Eşiğine kapandım kapının dil neşet gönül neşet

Yâr sürdü beni gönül diyârından, merhamet eylemedi
Yarama tuz bastı, eşiğinden kovdu neşet

Uslanmaz oldu bu can derd ü gâm ile
Beni senden ayrıetme can neşet canân neşet

Vuslat benim neyimedir âşık olan bimâr imiş
Tabip gelse yârdan gayrı, canân olan bidâr neşet

Âhû gözlüm, bu güzellik canıma kasteder olmuş,
Dudakların zehir saçan bir hokka lâ'l imiş neşet

Zülfüne dolanır yıldızlar, kıskanır ay güzelliğin
Ey yâr, âyinesi felek olanın, bahtıak olur neşet

Gül rengin senden almış, râyihâsın yanaklardan
Bülbül al rengin sanır, dudak gül-i rânâ neşet

Şarâb, gönül kadehine 'aşkın doldurur imiş
O gül gonca dudak, kadehlere sığmaz neşet

Deryâ 'aşk ile taşınca, inci zuhûr eder imiş
Gönül deryâsına gayrıinci yakışmaz neşet

Mihmân-ı leyâl 'arz u semâda bir ney gibi inildeyip
Yâre vuslat içün feleklere seni sorar imiş neşet