Neşesiz Günler Şiiri - Cuma Yüksel

adını duyunca gülen gözlerim
adını görünce dört nala koşan umutlarım
yüzüne dokununca
hiçbir şiirle tarif edilemeyecek duygularım..

başlayalım o zaman.
sen gittin mi şimdi?
güldüğün fotoğraflara denk geliyorum da ara sıra
hâlâ çok güzel gülüyorsun.
gittiğine inanmamak için elimden geleni yapıyorum.
saçma sapan şeylerle uğraşıyorum.
hiçbir işe yaramayan
nasihatleri dinleyerek kendimi avutuyorum.

seni hatırlamamak için giydiğim yüz elbiselerine karşılık,
dünya seni hatırlatmak için her gün yeni elbiseler
gönderiyor giymek için hüznüme.

örneğin; televizyonda cenneti konuşuyor alimler,
ben seni anımsıyorum.

kader
keder
arasına sıkışmış bir aşk.
ve artistin de söylediği gibi
aşkıyla kaderimizi değiştirenlere içelim.
içelim elbet
bir sigara.

ve diyelim ki şimdi çok mutlusun.
yarın bir gün evlendin.
evlilik aşkı öldürmez mi?
yoksa aşk mı evliliği öldürür.
bunu bir düşün.

ama,
bırakmayacağım diyordu seni.
haklı çıktın.
bırakmadın daha iyi kısmet çıkıncaya kadar beni..
.

biliyorum, gururlusun.
ihaneti sevmezsin.

sen şimdi hayatındaki insana da seni bırakmayacağım diyorsundur.
bırakmazsın elbet onu da,

yeni sevgilin,
gelip seni arabasıyla evden kalana kadar...