Nesep Şiiri - Musa Bulu

Ey güneş sen ateştensin,

Ama ışıktır füruun.

Irkçılığın su gibi tüketildiği bir çağda,

Hakkın değil midir haykırmak?

Ama ben biliyorum,

Sessizliğinin asaletinin nedeni olduğunu.

Ve aşkında soyu ateştir.

Su kadar ateşte hayattır,

Ama ateş iblisin kibri oldu mu,

Güneşin asaleti gider, yangın başlar.

Her aşk ateşe dokunmadan,

Önce görünce nasıl ki başlamıştır,

Nefes alıp verirsin durmadan,

Bir gün duracağını bilirsin,

Ya da bildiğini zannedersin,

Zaman hızlı geçer,

Ama sen zamanı zamanda kaybedersin.

Su kadar temiz olmak,

Bir suya bir ateşe nasip,

Ama aralarında kalan ip,

Bir yandan yanar,

Bir yandan ıslanır.

Şarkılar sessiz kalır.

Hep unuttuğun sensin,

Hep sende dirilen bir sen var,

Ve her kapının ardın da göreceğin,

gerçekte:

ALLAH VAR.