Neşeli Günler Şiiri - Kemal Bölükbaşı

Doğduğum sokağın çıkmazdı ucu
Oynarken dağ tepe aşardım anne
Gönençli bir yuva sevginin gücü
Sayende her şeyi başardım anne.

Sen evde kolkanat babam işteydi
Gözümüz bir kazan sıcak aştaydı
Kimimiz minderde kimi taştaydı
Olmadık düşlere koşardım anne.

Rızık Allahtandı az ile doyduk
Hasletler üstüne hasletler koyduk
Seni üzdük ise daha çok toyduk
Kızsan da öpmene şaşardım anne.

Mercimek söylerdin pirinç alırdım
Bir hülya kurardım öyle kalırdım
İrkilip kendimi evde bulurdum
Kabıma sığmazdım taşardım anne.

Ana baş tâcıysa kardeşler candı
Kemâli direğin yiğit babandı
Mutluluk dediğin işte o an dı
Ben de bu minvâlde yaşardım anne.