Neşe'yle Bahara Dair Şiiri - Selçuk Yılmaz

Cocuksu bir sevdaydı bizimkisi,
Çocuksu bir gülüş, bir bakış
Sessizce doruğa ulaşan
Çılgınsı bir ikinci baharın,
Havada uçuşan polenlerin dansıydı,
Sanki yıllar öncesinin yaşanmışlığı,
İzi derinlerde kalmış
Hüzünlü bir gönül yarası.

Yaşamın alabildiğine
Yeniden başladığı bir an.
Bir İzmir sonbaharında.
Buselerle dolu ışıl ışıl.
Yağmur damlacıklarının bereketi,
Gizemli bir esaretin sona erişi belki.
Bir tatlı fısıltıydı dudaklarından dökülen
Dilinde gezinen sözcüklerse cabası
Endamına esir oluşun
O tatlı bakışlardaki hayranlığı.

Bir ömre bedel gülüşünde saklı
Olmaya dair sevgiden yana her şey
Umarsız bir garip yolcuyuz,
Zamanın derinliğinde gezinen yıldızlar misali
Yaşamın bu bilinmez kurgusunda
Semaya yükseliveriyoruz şimdi
Hiç durmamacasına özgürce
Alabildiğine uçuşan martılar gibi
El ele, göz göze, biz bize, sessizce
Güneşe doğru, cesaretle, usul usul,
Söylenecek çok şey var aslında özde
Buram buram, sevmeye, sevdaya dair.
O. Selçuk YILMAZ
16 Ocak 2007