Nöron iki Şiiri - Fahri Bulut

NÖRON İKİ
Sana adak etmiştim, olanca bütün varım,
Yarınım meçhuller de, belki ben bu gün varım.
Zaten beni yakacak, kendi ateşim, harım,
Zalim bir Nöron oldun, ateşinde yandırdın.

Sevgi taşı eritir, senin kalbin çelik mi?
Yada gözlerin ağma, kulakların delik mi?
Duyguların, hislerin, hiç mi yoktu öldü mü?
Zalim bir Nöron oldun, ateşinde yandırdın.

Sevgisizlik kalbini, gobi çölü eylemiş,
Aşk üreten genini, nefretin, kinin yemiş.
Yüzündeki gülücük, göstermelik sahteymiş,
Zalim bir Nöron oldun, ateşinde yandırdın.

Rızaoğlu, ecele adım adım yaklaştı,
Döktüğüm gözyaşları, Ağrı dağını aştı.
Gençlik elden gidende, aklım, fikrim dolaştı,
Zalim bir Nöron oldun, ateşinde yandırdın.
Daha toy ben, tıfıl ben, naz yaparak kandırdın.
30 OCAK 2009
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU