Nermin Şiiri - Cemil Kıratlı

Her bakışımız fazladan bir kalp çarpıntısı
Ulvî duyguların hitâbıdır bu
Muhatabı sensin Nermin
İsmin efsundur senin, söyleyemem
Saklanır ardında Nermin.

Nermin!
Seni sevmek için yaratılmış
Latif bir kalbin hicrânıdır bu
Seni görmeden ölen cismin
Sensizlikte boğulan ismin
Âleme isyânıdır bu
Böyle gelmiş böyle gidilmez diye
Seni yaşamak devrânıdır bu
Eline dokunmadan giden
Şairin hüsrânıdır bu
Hüznün, elemin, kederin
Dağılmış bir kalbin
Hazin efganıdır bu.

Ey kutsal aşkın efsûnî rengi
Gönüllerdeki bağbozumu
Yokluğunun ölümden gayri nedir dengi!
Bilinir, görünmez,
Duyulur âleme seyrânıdır bu.

Yanar bağrı yanar dağın, firâkına hep
Hüznü, elemi, kederi, firâkına hep
Ve düşer kor
İnanmak istemezsen leyâle sor
Senli cennetin hayrânıdır bu
İçimde yakar ateş İbrâhim’i
Kül olmuş kalbin dermânıdır bu.

Ey saadetli geçen asrın müntehâsı
Bir devrin kapanış hikayesi, muhtevâsı
Bitmedi öykün, Nermin
Bitmedi gönlümün ızdırâbı, bitmedi derdin.

Nermin.
Çaresi nedir bu elemin, derdin
Aşk'a çare var derdin.
Nedir, Nermin nedir? Nermin!

Kaldıramaz bunu yorgun dervişin rûhu
Sen zarif ve nârin gezinirsin
Bu ne endam ne eda!
Bilmem hangi peygamberin özentisi
Nasıl veda?
Yük olur güzelliğin bende
Kaldıramaz bu ızdırâbı ruhum
Meryem’in yanaklarından rengin, al al
Gitsin tüm insanlar gitsin âlem
Sen yanımda kal!

Sen, sevilmek için yaratılmış olan.
An vaktidir.
Gelmek zamanıdır bu.

Hakikat, layık değilim anmaya ismini
Elim zoraki gitmekte kaleme
Bir sebep varsa,
Sevilmek için gelmiş bu âleme
-daha fazla dayanamam, saklayamam-
Mustafâ’nın fakir kula fermânıdır bu…