Neriman Teyze Şiiri - Murat Haydaroğlu

Bazen güler bazen esersin,
Herkesle güzel sohbet edersin,
Alvada bir tane Neriman teyzesin,
Salına salına gezersin,

İyi ile kötüyü ayırt edersin,
Yeri, gelince nasihat edersin,
Sen alvada başlı başına değersin,
İstemediğin kişileri görmeden geçersin

Çalışmış disbanserde bedelsiz,
Tam yirmibeş sene
Adamış kendini hayırseverliğe
Böyle insan bulunurmu bu devirde?

Neriman teyze yapar güzel yemekler,
Dağıtır komşulara birer birer,
Komşularla olur herzaman beraber,
Komşuları arasında mütevazı değer.

Komşuların çocukları ağlamış gece,
Kalkıp gitmiş çocukları getirmiş eve,
Yedirmiş sütünü uyutmuş gece,
Sabah olunca çocukları götürmüş evlerine.

Neriman teyze komşuluk için,
Biçilmiş kaftan,
Kırılmaz herkese üzülmez Allah’tan
Çok alınacak öğütler var ondan.

Neriman teyze yetiştirdi iki evlat,
Onlardan aldı devamlı tat,
Verdiği öğüt nasihat,
Şeker gibi tat.

Neriman teyzenin beyi Şener.
Geçirdi onla güzel seneler,
Gelmez geri gidenler,
Mazide kaldı güzel günler.

Şener Beye gönlünü bağladı,
Kalbini kıracak olay yaşamadı,
Başını kaldırıp başkasına bakmadı,
Onuruna leke getirecek birşey yapmadı,

Şener beyin kırk üç sene onurunu taşıdı,
Son yedi yılını ayrı yaşadı,
Yanında yoktu ama kalbinde taşıdı,
Şener beyden daima hoşlandı.

Haydaroğlu düşündü durdu,
Bu güzel değeri size sundu,
Böyle nice Neriman teyzeler,
Görmek hep umudu.