Neriman Teyze Şiiri - Uğur Musab Şahin

Hiç evlenmemiş, yalnızdı Neriman teyze
Ama bakımlı, prensipli, dürüst bayandı.
Kendine çok yakıştırırdı, üstüne ne giyse
Gizli saklısı yoktu, sözleri ayan beyandı.

Huzur sokağı, bugün huzursuz Bahtiyar,
Neriman teyze vardı ya, sokağımızın gülü
Seksen yaşında çocuk ruhlu, tatlı ihtiyar
Bu akşamüstü, evinde zatürreden öldü.

Genç, ihtiyar, çoluk çocuk gözleri yaşlı
Onca çocuklar sarıp büyüttü kucağında.
Öyle asırlık bir çınardı ki, çok ağırbaşlı.
Sofrasından yemeyen yoktu, ocağında

Sokağın, maharetli tek kadın terzisiydi
Kadınlara fistan, çocuklara önlük yapardı
Hiç para almazdı, bize Allah vergisiydi.
Sabah akşam, kahkahası neşe katardı.

Babası Sakarya, abisi Kore de şehitmiş.
Anası onu evde bırakıp, kocaya kaçmış.
Allah’tan olacak ki, şansı da yaver gitmiş.
Bir yardımsever akrabası, evlatlık almış.

Cenazesi, kalabalık değildi her nedense
Sokağımızın, dikensiz bir gülü solmuştu.
Kedisi, köpeği de yetim kaldı bahçe de.
Bahar sonrası, gönüllerimiz güz olmuştu.
2019