Neriman II Şiiri - Cahit Kaplan

Neriman II

Bugün Neriman’ı gördüm,
Saçlarında son gün ışığı ışıltısıyla,
Bir arkadaşı vardı yanında,
Gözlerim aktı, gözlerine
Önümden seneler akıp gitti,
Durdu zaman utandı güneş,
Ve karardı gökyüzü.
Bekledi ansızın, biliyordu gitmeyecektim,
Gururdu ya benimkisi.

Sonraları duydum,
Üçüncü kocasındaymış,
Birincisi; başta iyi gidiyormuş,
Sonraları anlaşamamış, ayrılmış.
İkincisi bizim Hamza, mahleden,
İçip içip eve geliyormuş, buda yetmiyormuş gibi,
Üstüne üstlük birde dayak,
Çocuklar var diye katlanmış bir zaman,
Bir gün dayanamamış terk etmiş evi ansızın,
İki çocukla…
Ellili yaşlarda bir adam varmış,
Annesi olur demiş, oda tamam demiş,
Şimdi üçüncü kocasındaymış.

Beni soracak olursanız:
Hiç mi hiç evlenmedim,
Meyhaneleri dost bildim kendime,
Kaldırımları da arkadaşım,
Karanlıkta da bir mezar yaptım kendime,
Öylece geçiyor zaman işte.
Ah bir bilseniz,
Ah bir bilseniz dostlar,
Ne kadar da severdim ben Neriman’ı

Üstüne şiirler mi okumadık,
Söyleyin dostlar,
Ayten’li içkiler içip Neriman’dan sohbet etmedik mi?
Tamam Mecnun çöllere düştü,
Ferhat ise dağları deldi…
Eyvallah…
Diyecek sözümüz yok ama,
Doğduğum yerde çöl yoktu,
Dağlar ise çoktan delinmişti zaten,
Bizde gönlümüzü çöl eyleyip delmedik mi?
Her sabah doğan güneşe selam verip sormadık mı? Neriman’ı,
Haykırmadık mı sevdamızı dağa taşa,
Susturmadık mı Ağrı Dağı’nı,
Her şiirimize dipnot düşüp,
Son sevgiliye etmedik mi armağan,
Ve sen güzelim Ahmet Abim benim,
Her sigara yudumunu Neriman sanıp çekmedik mi içimize,
Sonra alayına isyan edip, şarap niyetine,
Gazoz sarhoşluğuna bürünmedik mi?

Şahitsiniz ey ranzalar, şahitsiniz..
Üstünüze ismini kazıyıp,
Biri görür korkusuyla silmedik mi her sabah.
Ah bir bilseniz,
Ah bir bilseniz dostlar,
Ne kadar da severdim ben Neriman’ı

Martılara simit atıp hayır dualarını mı almadık,
Yoksa Sultanahmet’te güvercinlere yem vermeyi mi unuttuk,
Yok anam bacım yok..
Biz yalnızca kendimizi unuttuk,
Gideceği belliydi baştan,
Balık baştan kokarmış bee…
Şunu bil ama;
Sultanahmet’te güvercinlere yem vermeyi bıraktım,
Artık martılara da simit atmıyorum,
Başkaları veriyor yemleri güvercinlere,
Ve martılara başka eller simit atıyor,
Tıpkı başka ellerin senin ellerini tuttuğu gibi,
Ah bir bilseniz,
Bir bilseniz dostlar,
Ne kadarda severdim ben Neriman’ı
Ne kadar da çok…ne kadar da çokk…

Cahit Kaplan
Kayıt Tarihi : 2.12.2014 14:31:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Cahit Kaplan