Neriman Aras Şiirleri - Şair Neriman Aras

Donmuş yürekler
Sözler tutsak
Ölüm kazanırken özgürlüğünü
Yaşamlar solmuş
Güneş solmuş
Kararan gökyüzü

Adın kazındı yüreğime
Sızı aha şurda taptaze duruyor
Sana uzunmak istiyorum,kaçıyorsun
Ateşböceği misali
Peki niye göz kırpıyorsun?
Aşkın oyuncak etti beni sana

Sen gülünce ne güzel oluyorsun anne
Sen gülünce ne güzel oluyorsun
Bana yansıyor sevincin,hüznün
Sen gülünce ben de mutlu oluyorum anne
Hani geçen gün suratın asık gelmiştin ya?
Hani yüzünden düşen bin parçaydı ya?

Öfke mi, kin mi, nefret mi bilinmez.
Anaların yüzü, hiç mi hiç gülmez.
Acı anıları, takvimler silmez.
Canlara uzanan, eller kırılsın.

Daha ermeden, toprağa düştü.

Neyi özlüyorum biliyor musun?
Çocukluğumun geçtiği o tozlu yollar var ya?
Hani annemin elimden tutup da
Beni düşe kalka yürütmeye çalıştığı
O tozlu yollar,
Şu köşedeki bakkal Ahmet'i

Güneş gözlerini sevdim senin
Emek kokan terini.
Ben,senin çocuk kalbini sevdim
Hiç büyümeyen yanını.

Kanatlarını sevdim

Kan kırmızı gök yüzü
Kan kırmızı deniz
Sımsıcak gözlerin
Buz gibi yüreğin
Yay gibi sinirlerin
Ok gibi gözlerin

Sevgili Hayat!

İnsanlar,sana gözlerini açtığı günden beri göz yaşı döküyor.
Belki de doğdukları günden itibaren başlarını gelecekleri
bildikleri içindir.
Senin dikenlerin ve taşlı yolların var

Bu gökten,bu denizden
Senin olduğun bu şehirden
Yağmurun suladığı topraktan
Bıkmadan açan çiçekten
Kuştan,kelebekten vazgeçtim.

Sen…
Sen,Mustafa Kemal
Zübeyde'den olma Ali Rıza oğlu
Öğrendim seni ilkin
'Atam' dedim, bastım bağrıma
Anlattı öğretmenlerim teker teker