Neriman....
Bir kuru sevgiyle mutluluk olmaz Neriman
Bizi,bize bağlayan kuvvetli bağlar olmalı
Sen beni bilmiyor,tanımıyorsun
Oysa ki
Herkes sevdiğini bilmeli,tanımalı.
Hem seni düşünüyorum, hem de kendimi
Sevenler anlamalı biri birlerini
Biz,bizi anlayamayız
Mutlu mesut olmalıyız
Sen lüks bir yaşam istiyorsun
Gezmeyi,eğlenmeyi seviyorsun
Ben bunlara yabancıyım
Biliyorum yüreğinde bir tatlı sancı yım
Ne yolcuyum,ne hancı yım
Gerçeği söylemeliyim
Ben sana yabancıyım.
Ben beni bilmeliyim
Gerçeği söylemeliyim
Ben köyde doğdum,köyde büyüdüm
Köyüme dönmeliyim.
Benim evimin kadını köyümden olmalı
Kanatlanıp uçmamalı
Beni tanımalı, anlamalı
İyi günde,kötü günde,
Yanımda olmalı
Yoksulluktan kaçmamalı.
Sen beni hayatımı benimseyemez sin
Soğan, ekmek yiyemezsin
Bu gün sevdiğini sanıyorsun amma
Yarın beni sevemezsin
Sen şehir de doğdun şehirde büyüdün
Benimle birlikte köye gelemezsin
Köy Nerimanlarını gibi olamazsın
Çift sürmeye orak biçmeye gelemesin
Onlardır sükut eden çileye boyun büken
Onlardır eşiyle ağlayan eşiyle gülen
Onlar yetiştirir çilekeş insanları
Onlardır Anadolu nun fedakar anaları
Senin için terk edemem köyünü diyar ımı
Ben kendi dünyamdan seçmeliyim karımı
Kendi dünyamda yetiştirmeliyim
Çocuklarımı.
Biz başka dünyaların insanıyız
Biri birimizi anlamalıyız Neriman
Dostça ayrılmalıyız
Hep dost kalmalıyız
Kayıt Tarihi : 4.7.2008 00:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (12)