Neriman Şiiri - Asilnas Dostakar

Dillendirilmeyen sevdaydı bizim aşkımız,
Bakışlarda saklı kaldı bizim sevdamız.

Aynı sınıfta yatılı okuyorduk ikimiz; adı Neriman,
Kanıma düşen cemre, yürekte yanan ilk kan,
Söyleyemedim, bakışında saklıdır benim dünyam,
Diyemedim, canımdan çok seviyorum seni, Neriman.

Yürekte saklı aşk gelmeden dile,
Sürgün ettiler beni başka bir ile.

Burada her şey yabancı, sen yoksun gurbetteyim,
Şu sıra senindi derken, dalar gider gözlerim,
Fark edilir yokluğun, köz olur içimde yanar giderim,
Ah! Seni nasıl özledim Neriman, sende kaldı yüreğim.

Avuntuydu değiştirerek okuduğumuz kitaplar,
Bıraktığın bir not buldum ki, şimdi kırık kanatlar.

“Seni ne kadar sevdiğimi ne zaman anlarsın? ” bırakmışsın umutla,
Beynimden vurulmuşa döndüm, yıllar sonra bu notla,
Ay çoktan bacayı geçmiş, güneş ufku aşmıştı,
Neriman’ım evlenmiş, çoluk çocuğa karışmıştı.

Ben yılların bilediği sevdayla vurulmuşum,
Şimdi çok çaresizim, kanadı kırık kuşum.

Erken ağaran saçlarım, bir özlemin eseridir,
Senin yerine kimseyi koyamadığımın resmidir,
Aynalar seni söyler Neriman, adın yüreğimi titretir,
Yıllar beni aldı mı senden, ne oldu sevdamıza Neriman?

Dillendirilmeyen sevdaydı bizim aşkımız,
Bakışlarda saklı kaldı bizim sevdamız.