Gidişler gidildikçe ağırlaşan adımlarla doludur.
Bazen kaçışlarla,
Üst üste yığılan yalnızlığın valizlere ağır geldiği...
Kırık dökük gönül pencerenle
Arkana bakmadan gidersin
Ne kimse gitme der
Ne kimse kal.
Kendinle başbaşa kalmanın adıdır yolculuk.
Bir memleketinden başka bir memleketine
Evini göğüs kafesine toplayıp gidersin
Boynu bükük
Kalbi kırık
Sırtı kambur halinle,
Nergiz kokusu sıkarsın bileğine...
Gitmenin,
Uzaklaşmanın kokusu
Tüm güllerin kokusunu geride bırakarak...
Yeni bahçeler açılır,
Dünyada dahi temasi mümkün olmayan renklerle
Güzelleşir yeniden dünya
Sevmek güzelleşir böylece
Renklenir belki, yine gönüller
Sevdirir göğüs kafesini,
Yeniden yeni çiçekler...
Kayıt Tarihi : 21.9.2022 23:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeni ile okudum
Teşekkür ederim
çoğu, sonu pişmanlık olan,
solgun çiçeklerın boynu bükük açtığı gibi,
açarlar lakin, geçici bir hevesle
Güzel yorum :) teşekkür ederim
"Tebdil-i mekanda ferahlık vardır..."
Ama,
O gidene sormalı bir de,
"Ferahlık mı",
Darlık mıdır yaşadığı,
Bir başınalık mıdır ya da.....
Nergiz Kokusu bastırıyor demek ki hasreti..
Şiir okumak. öğrenmektir bazen...
Tebrikler Ayşe Hanım..
Değerli yorumunuz için teşekkür ederim
TÜM YORUMLAR (3)