Nergisce Söyle Be Arkadaş

Bugün anamın benı doğurduğu yaşta
sessiz gecede, ben masada
ciğerim yakarken beni
ayağı kırık taburedeyim
ne baktım dosta
ne takıldı gözüm arkadaşa
çalmayan telefonum
ne aratır beni
ne arayan olur beni
ağlamak istiyorum arkadaş bu gece
çocukluğuma, gençliğime, hayallerime
çekin ellerinizi üzerimden
bırakın
bırakın kırayım masayı
bırakın kırayım kadehimi
bırakın kırayım, yıkılan genclığımı
savurayım kelımelerı duvara
mahkum olsun yaşayamadığım kelimelerim.
bırakın diz çökeyim.
ben geceye
ben sevdama
ben kalemime
ben yarenime
elleme be arkadaş
bırak hederse heder olsun gözlerim
yürekde ünlem, akıllarda soru işaretı
anlayana az, anlamayana çok geleyim
ne doğru cümleler kurdum yanlıs adamlara rastladı
ne yanlıs cumlelerimizi doğru adamlar anladı
bırak benı be arkadaş
ne yük dile gelsin
ne söz boyun büksün
ne diz çöksün
ne aşkın bende boynu bükülsün
göz ağlasa da, yürek savaşa gitmeli dedım ya arkadas
ben aşk kalesine dikemedim ne gülümü
ne sözümü
ne bütün olmayan bütünümü.
bırak be arkadas beni
bundan sonra benden ne dal olur
ne gül olur kokacak
ne bahçene, meyve olurum seni doyuracak
ne de soluk olurum soluyacak.
boyle kabul et artık
elini yüzüme sür, bir sendin de
gözyaşlarını kurutup yüreğini ağlatan
bir sendin de, beni delikadınca seven
bir sendin de, hasretli gözlerle bekleyen
hiçbişe demesen de
Uçankuşun rüzgara fısıldaması gibi,
AYNI SEN GİBİ, NERGİS CİÇEĞİ GİBİ
son isteğimdir senden, bu şair
DOSTTU DE BE DOSTUM, DOSTTU DE...