Nergis Kokusu Şiiri - Muhammed Akbaş

Unuttum rengini şu gökyüzünün
Özlem almakta öldürmeden canı
Kopyasıdır ancak şu gök yüzünün
Yüzün verir ruha tüm heyecanı

İlhamın kaynağı olan gülüşün
Cemre gibi düşer fikir sahama
Sormadan habersiz bana gelişin
Aşktan işte başka sebep arama

Küle dönsem yansam kavrulsam bile
Ayaklarım atmaz geriye bir adım
Bu yolun sonunda yok asla çile
Adının yanına konsun soyadım

Bir şey istiyorum tek bir şey senden
Varlığın cismimin yanında dursun
Gölgemi ayırma senin gölgenden
Zaman ömrümüze beraber vursun

Bir bahar gibi yaz gibi gel bana
Nergis kokuları evimi sarsın
Kim ne demiş sakın bakma arkana
Keder örtüsünü bir sen yırtarsın