Kendi güzelliğini her gün bir gölün sularında seyretmeye giden güzel bir kızmış nergis, kendi görüntüsüne öyle bir vurgunmuş ki işte bir gün bu yüzden göle düşüp, boğulmuş.
Gölün kenarında bir çiçek açmış bu çiçeğe de "Nergis" demiş sevenleri.
Orman perileri gölün her gün ağladığını görmüşler üzüntüden. Ona sormuşlar:
Nergis’in genç ve güzelliğini yakından ancak sen görebiliyordun göl kardeş. Sen buna mı ağlıyorsun?
Göl- Ya demiş. O kadar genç ve güzelmiy di? Nergis? Periler şaşırmışlar!
Demişleri hep sana gelirdi, saçlarını tarar, sana uzun uzun bakardı nergis, sen onun güzelliğini görmedin mi?
Görmediysen öyleyse niye ağlıyorsun?
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta