Nergis Şiiri - Meral Meri

Bırak git beni! - diye İnler gök gürültüsü.
Dumanı tüter sen aşklarımın her bir parçası,
Biraz bak bana! desem Senin dudakların büzülür,
Gözlerin dolar,gökyüzü boşanır saçlarıma değin.
-Sonrası yoktur- dersin ve eklersin beni
Başka maceralara.
Git başımdan! dersin
Sonra dizlerim kanar,yığılır kalırım ardın sıra,
Başka alem olurum,yitik bir ülke mesela.
Ama bilmez içinin kuytu köşelerinde, ben tökezler durum.
Hem de sanırım ağlayan bir erkek gibi
Sonrası mı? İşte sayıklarım uykusuzca adını,
Nergis,diye boşluğa bakan gözlerimle.
Güzel bir kızdır aşk,hiç erkekçe olamaz.
Çünkü aşk ve bir çok şey gibi
Sırtını güvenle,şefkatle dayaya biliyorsun ona.
Kızlar -git- demeyi sevmez.
Çünkü kız onuruyla,şefkatiyle,yapıcılığı ile
Rahat,sıcak bir evdir.
Ne anne, ne babaya ihtiyaç duyarsın,
Hani o kızdır ya,has bir ipek misali Babil kumaşlarındandır,
İhaneti sevmez yüreği.
Öyküdür mesela,
Hikaye olamaz.
İlkbahar gibi sever, sonbahar da olamaz.
Dökülmek mi bir yaprak gibi?
Yooo,yo...
Kızlar Nergis, gibi sever, değişemezler.
Öyle birileri tutturmuş ya hani; papatyalar,
Fallar,hepsi hikayedir,
Ya da kadının başında taçlar,
Hepsi masaldır.
Ama Nergis, daima bahardır,
Kız gibi bir aşktır,
Yalındır bir kere,
Sözü şefkattir,baldır,
Yuvadır velhasıl,öyle her şey kokmaz,
Yormaz adamı,asildir çünkü, onun eşsiz limanı.
Bir gir de bak içeri!
Sağ elini ver ona,sonra sol peşinden gelir,
Öyle birleşir ve kenetlenir ki
Şaşar kalırsın-
Niye her mevsimin adı ilkbahardır- diye
Bazı şiirler dile dolanır ve şarkı olur,
Sonra bir düzine çocuklar doğrur ve sen,
Sen yüklersin aşkı -Nergis,dersin -tut ucundan aşkı!
Bak yine yoruldum,sensiz aşk bile taşınmıyor,
Yuva kokulum- dersin
O, hemen koşar sana ve sanırım kız gibi de orada
Nice ilkbaharlar da doğurur, doğu gibi yüreği.
Ama Nergis, gibi delikanlıca,ama kız gibi be!
Kız gibi işte, ne duruyorsun orada öyle?
Hadi koş! Sarılsana ona,tüm dünyayı kucaklarmış gibi.