Her kokladığımda, kendimden geçip,
Çocukluğuma döndüğüm, nergis gibisin.
Esen yele, deniz tuzunun karıştığı bizim ellerde
Üstünde çiğ tanesi açar gibisin.
Koklayan unutmaz kokunu asla,
Karışmaz kokun bir başkasıyla.
Sürünsen, dökünsen başka koku da
Kokladığım tenin, nergis gibisin.
Koklarım nergisi, senin adına
Sayarım, olmayan bir muradıma
İçime işlemiş nergis kokusu,
Son anda, yetişir hep imdadıma.
Kayıt Tarihi : 21.2.2013 10:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerce sustum sana
Geceler eskittim
Mevsimlerce üşüdüm yokluğuna
Yanımda olmalıydın
Nergisler sen kokmalıydı bugün.
Kar taneleri okşuyor tenini usulca gözlerimden gecenin
Yüreğim hala bahara sevdalı, tutundum ışığına gözlerinin
Alışamadım sensiz kaderime, sıcaklığına karışmak istiyor
Nergis kokunda savrulmak delice ruhum, ellerim, bedenim...
Seni sevmek
İçimden ve kırk bin kere
Mührü gibi suskunun
Ve tövbesi ismin aşka dilimde.
Sebebim, sebepsizliğim
En çok da çaresizliğim
Seni sevmek.
Karışmışsın aldığım nefeslere
İçimden ve kırk bin kere...
28.02.2008
Bekir Mutlu Gökçesu
TÜM YORUMLAR (8)