dişlerim kalmadı....
yumruklarımı sıkıyorum....
daha da olmadı....
kulaklarımı tıkıyorum....
kaçıyor sanıyorlar....
başımı sallıyorum inanıyorlar....
hiç mi hiç tanımıyorlar....
sadece bakıyorum....
üstüme üstüme gelene....
alaycı alaycı gülene....
bilene bilmeyene....
yüzlerini yıkıyorum....
nafile anlamazlar....
asla da anlayamazlar....
yağmur yağıyor sanki....
öylece bırakıp çıkıyorum....
hep böyle yıllardan beri....
edepte adapta epey geri....
insan kalmış üç beş yeri....
hayattan bıkıyorum....
kültür farklı ya felsefe....
öğretilmiyor herkese....
sırtına üç beş kese....
atıp yıkıyorum...
sonuç yine aynı....
beraber içiyoruz beş çayını....
her gün bir fasıl dayımı....
çitileyip sıkıyorum.....
bilmiyorum nereye kadar....
Kayıt Tarihi : 20.6.2024 19:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!