Nereye kadar Şiiri - Ahmet Bekteş

ben aşkima mahkum olmuşum
prangaya vürmüş elimi kolumu
duyan varmı sanki mferyadımı
bagırsanda ağlasamda nereye kadar

sen bana bir gün seversin demiştim
sense yıktın sana olan segimi arzmu
her acıyı çektim ama beli etmedim
bu dert bu keder söyle buraya kadar

yureğimde yara var bu sevda izleri
yok yarimin senden başka ilacı
akıyor yıllarca gözümün bu yaşı
uzülüm bühasret buraya kadar

böyle bir zalimin sanki kölesiyim
içim hep kan ağlar nasıl güleyim
vursunlar beni yüreğimden ölesiye
sabır sabır diye diye nereye kadar