Doğdun, büyüdün, geliştin...
Yiyor, içiyor, geziyorsun..
Hala aklın başında değil.
“Ölüm gelinceye kadar,
Rabbine secde et” diyor,
Sen hala avaresin...
Rahat nefes alıyorsun,
Güzellikleri görüyorsun,
Bol bol kazanıp eğleniyorsun...
Düşündün mü nereye kadar?
Sevinçli anında unutuyorsun;
Karanlığı, eziyeti, yokluğu...
Dara geldin mi yalvarıyorsun,
Medet bekliyorsun!
Nereye kadar?
Saçların ağardı, belin büküldü,
Ellerin tutmaz oldu, dişin döküldü,
Yiyemez oldun, takat tükendi,
Gel çağrısı yaklaştı, ses yükseldi..
Bu gidiş nereye kadar?
Nereye kadar bu çılgınlık?
Kimse; mal, mülk götürmez oraya,
Yardımcın, torpilin yok ki sokasın araya,
Yalnızları oynar, kafanı vurursun sapmaya...
Aklını başına al, bu gidiş nereye kadar?
Kayıt Tarihi : 10.1.2008 07:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hayat bir gün bitecek. herkes ölecek ve mezara girecek. ölmeden önce; Allah'ın emirleri yönünde hareket etmeliyiz. bu şiiri bu duygularla kaleme aldım.
YÜREKTEN KUTLARIM SIZI VE BU SORGULAYAN SIIRINIZI...
Saygılarımla
Mehmet Çobanoğlu
TÜM YORUMLAR (15)