Nereye kadar Şiiri - Özlem Bayram

Bazen nereye kadar diyorum
Bazen “Yeter! ” çığlıkları atıyorum. Kimseyi istemediğim zamanlar oluyor
Korkuyorum sonra sensizlikten
Ne yaptığımı bilmiyorum.
Ağlama nöbetlerim başlıyor sonra.
Gözlerim kalbine devrettiğinde nöbeti
Derin bir sızı sarıyor bedenimi.
Hapsediyor hüzünlerim beni karanlığa
Kurtuluşa beş kala,
Hiçbir ümit yokmuşçasına.
Sevgi masalları anlatıyorum,
Başıboş saatlerde,
Gölgelerin dansettiği duvarlara.
Masal bitince,
Üzerime devriliyor duvarlar
Bittiğimi hissediyorum.
Gözlerim kan çanağı olduğunda,
Dikiyorum gözlerimi tavana.
Hayalin canlanıyor ardından,
Canlanan hayalinin kollarında ben...
Ben ölüyorum.