Nereye Kadar Şiiri - Ali Karataş

Bilmediğim sokaklarda dolanıyorum
sokak kedileri çöpleri karıştırmakta
ve evlerin balkonlarıından çamaşırlar sarkmakta
zihnimin bir yerlerinde tanıdık mısralar
dudaklarımda hafif hafif mırıldanmakta
zamanın boşluğunda bir insan kaybolmakta

İklim iklim topraklarda açardı çiçeklerim
papatyalarım solgun, karanfilim ağlamakta
ne zaman girdiğimi unuttum
bu sonu gelmez çıkmaz sokağa
yüzümdeki çiçek hastalığının izleri bir bir kaybolmakta
alışmıştım halbuki
aynaya baktığımda gözüme takılmakta

bir ayyaş peydah oldu arkamda
gölgesi beni kovalamakta
uzayan kaldırımlarda
arkamdan hiç ayrılmamakta

Sabahın olmasına epeyce bir zaman
zihnimde ki mısralarda bir bir kaybolmakta
çıkışı bulsam bir daha girmeyeceğim
sarhoş arkamda
ya o beni öldürecek
ya ben onu öldüreceğim